O czasie przeszłym, teraźniejszym i przyszłości Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Kole z okazji jubileuszu XX-lecia słów kilka..... Każdy jubileusz, niezależnie kogo, bądź czego dotyczy - kieruje naszą myśl do źródeł, do początku: powędrujmy więc tam i my...

Koło lat siedemdziesiątych było urokliwym miasteczkiem, pięknie położonym po obu stronach Warty, z najcenniejszymi zabytkami królującymi na wyspie: ratuszem i dwoma kościołami: farą i klasztorem. Był też w Kole człowiek, który kochał piękno i kochał młodzież, i pragnął z tej miłości uczynić nową wartość. Na początku zorganizował w miejscowym Domu Kultury ognisko plastyczne, w którym spotykały się głównie dzieci ze szkół podstawowych. Miał sukcesy, których miarą były nie tylko wystawy i nagrody, ale przede wszystkim roziskrzone, szczęśliwe buzie dzieciaków odkrywających kolorowy świat, zgłębiających tajniki wiedzy plastycznej. Marzyło mu się jednak coś większego, bardziej trwałego i wymiernego. Postanowił zorganizować szkołę plastyczną, skupiającą młodzież z Koła i okolicznych miejscowości, a nawet - jak się wkrótce okazało - także z bardziej odległych miejsc.

Pan Bolesław Okuniewski - bo to on jest głównym bohaterem tej historii - był człowiekiem energicznym i tak zdeterminowanym pragnieniem urzeczywistnienia swojej idei, że - nie bacząc na piętrzące się trudności i niechętnych mu czasem ludzi - osiągnął cel: stworzył od podstaw Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole. To nic, że warunki lokalowe dalekie były od tych wymarzonych, że brakowało pieniędzy, że trzeba było szukać nauczycieli - plastyków i przekonywać ich, że warto tu pracować, że tak właśnie trzeba.

Pierwszą siedzibą szkoły były skromne pomieszczenia przy ulicy Sienkiewicza. Strome kręte schody prowadzące do klas i pracowni nie stanowiły wówczas większego problemu, można by je nawet symbolicznie odnieść do sytuacji, w jakiej funkcjonowała wtedy szkoła. Pan Dyrektor Okuniewski nie ustawał jednak w staraniach o poprawę bazy lokalowej szkoły. W roku 1982/83 zabiegi o pozyskanie nowego lokum uwieńczone zostały sukcesem. "Plastyk" powędrował na wyspę, przejmując budynek po banku i piętro przedwojennej, narożnej kamienicy przy ulicach Jasnej i Mickiewicza (gdzie do niedawna jeszcze mieścił się hotel miejski). Wysokie i przestrzenne sale kamienicy z trzeszczącymi podłogami i oknami, których naturalna wentylacja sprawdzała się szczególnie w zimie i w wietrzne dni, zamieniły się na wiele lat w pracownie malarstwa, rysunku i rzeźby, kuźnię talentów młodych adeptów sztuk plastycznych. Rozmieszczenie szkoły w dwóch budynkach nie ułatwiało jednak życia ani nauczycielom, ani młodzieży, stanowiło też poważne zagrożenie bezpieczeństwa uczniów, zmuszonych pokonywać nieraz kilka razy dziennie ruchliwą wtedy ulicę - odcinek trasy E-8. Tak było aż do końca roku 1994. W międzyczasie jednak wiele się działo w szkole. W roku 1982 rozstał się ze szkołą i z Kołem Pan Dyrektor Okuniewski. Jego funkcję przejął na krótko Pan Ryszard Pecelerowicz, a po nim przez rok kierowała placówką Pani Dyrektor Ewa Bedlechowicz. W roku 1983 dyrektorem szkoły została Pani Aleksandra Katkowska, pełniąc tę funkcję do roku 1991, tzn. do czasu odejścia na emeryturę. Zmieniali się też nauczyciele, wychodziły kolejne roczniki absolwentów.

W miarę spokojne życie szkoły na wyspie, co pewien czas poruszały wieści o zakusach Konina, który od dawna marzył o przeniesieniu szkoły na swój teren (bardzo poważnie rozważano m.in. oddanie szkole pałacu w Posadzie). Nie ulega wątpliwości, że warunki, jakie miałaby młodzież w Posadzie, byłyby znacznie lepsze od tych, które stworzyło jej Koło, ale trudno było sobie wyobrazić, aby z kolskiego pejzażu zniknęła bezpowrotnie ta szczególna placówka. Dlatego też Pani Dyrektor Krystyna Drążkiewicz, która zaczęła kierować szkołą w roku 1991, a także dość liczne grono sympatyków szkoły, wspólnie podjęli starania o utrzymanie placówki na terenie Koła, ale równocześnie o polepszenie warunków jej funkcjonowania. Należało przede wszystkim poprawić bazę lokalową - dotychczasowa z trudem spełniała swoje zadanie. Stare, nieremontowane budynki (szczególnie ten z pracowniami) stanowiły coraz poważniejsze zagrożenie. Długo trwały starania i poszukiwania nowego lokalu. Wreszcie - decyzją miejscowych władz - szkoła otrzymała budynek przy ulicy Powstańców Wielkopolskich, w którym mieściło się przedszkole. Należało je zaadaptować, by mógł spełniać nowe funkcje, a stało się to możliwe dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Kultury i Sztuki.

I tak w 1994 roku "Plastyk" zyskał kolejny adres. Myli się jednak ten, kto sądzi, że szkoła ma wreszcie taki lokal, który spełnia jej podstawowe potrzeby. Budynek ma zarysowane ściany, przecieka dach. Ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa należało zamknąć pracownię fotografii, wyłączona jest też część dziedzińca, brakuje pracowni wystawienniczych, sali gimnastycznej, świetlicy, zaplecza, itd. ... Istnieje wprawdzie od kilku lat interesujący projekt rozbudowy szkoły z oryginalnym rozwiązaniem architektonicznym, ale czy wreszcie doczeka się realizacji - to pytanie, z którym nauczyciele i uczniowie wejdą pewnie w XXI wiek.

Henryka Jurkiewicz
Tekst z okazji XX-lecia Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Kole
Październik 1999

 

W 1979 roku powstało Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole. Przepełnione determinacją działania założycieli szkoły okazały się słuszne i dalekowzroczne. Dzisiaj, po dwudziestu latach, możemy ocenić z szacunkiem ich wysiłek i przekazywaną następcom głęboką wiarę w sens istnienia Liceum Plastyczne w tym regionie. Wielu młodych ludzi znalazło właśnie tutaj szansę edukacji i rozwoju własnych zainteresowań. Spotkanie ze Szkołą jest dla wszystkich spotkaniem ważących na dalszych losach. Wiążemy z nim swoje oczekiwania, realizujemy ambicje. Tę spuściznę przekazujemy kolejnym pokoleniom. Poszukujemy jak najlepszego modelu kształcenia, który mógłby spełnić nadzieje więcej niż jednej generacji. Powstała szkoła, której dobrą tradycję i wysoką rangę budujemy od wielu lat, realizując coroczny, stabilny cykl "nauczania sztuki".

Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych określiło swój wyrazisty charakter. Szkoła kładzie nacisk na kształcenie artystyczne, które w równym stopniu rozwija umiejętności, jak i osobowość intelektualną o cechach humanistycznych. Wiedza o świecie poznawana poprzez wywodzące się z historycznie najlepszych tradycji studium z natury, przygotowuje do wybranej profesji. Jednocześnie jest czymś więcej - jest walką o wartości i konstruowanie ich norm, jest walką o własne "ja". Wrażliwość i kreatywność naszych wychowanków stanowią niezbędną podstawę ich rozwoju artystycznego i pozwalają skutecznie realizować programy nauczania. Edukacja ta jest określana osobowościami, doświadczeniem artystycznym i pedagogicznym naszych wykładowców. Żmudny i wieloletni proces kształcenia ma zaprowadzić ucznia na własną drogę. Jej początkiem i jednocześnie łącznikiem z przyszłością jest praca dyplomowa. Wspólny wysiłek nauczyciela i ucznia bardzo często jest sukcesem, którego wymiernym efektem jest kontynuacja nauki w wyższych szkołach artystycznych.

Czas płynie nieubłaganie. Kolejne roczniki młodzieży będą zmagały się z zadaniami określonymi w tematach dyplomowych, kolejne roczniki będą prezentowały owoce swojej pracy. Jednak czas mierzony mechanizmem zegara jest inny od "czasu sztuki". To dzięki sztuce możemy oszukać go i zatrzymać. Czy po kilkuletnim pobycie w szkole plastycznej można próbować odpowiedzieć na proste pytania: czym są poszczególne dziedziny artystyczne, które przychodzi poznawać, czym jest kreska, barwa, bryła, projekt architektoniczny? Możliwość zadania takiego pytania jest najprostszą odpowiedzią. Być może w tym pozornym paradoksie zawarta jest tajemnica wiecznej młodości sztuki, która nie musi odpowiadać na pytania, ponieważ to właśnie ona je zadaje. Zawsze na nowo i od początku, w każdym stworzonym dziele i w każdym czasie. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole jest jedyną na terenie miasta i regionu placówką tego typu. W programie nauczania znajdują się przedmioty zawodowe, kierunkowe i przedmioty ogólnokształcące. Kierunkiem wiodącym szkoły jest wystawiennictwo, czyli przedmiot łączący zagadnienia grafiki reklamowej i projektowej, liternictwa, plakatu oraz projektowanie wnętrz. Obok wystawiennictwa młodzież uczy się rysunku, malarstwa, rzeźby, fotografii, historii sztuki. Cykl nauczania kończy się obroną pracy dyplomowej z certyfikatem zawodu technika plastyka oraz maturą z przedmiotów ogólnokształcących. Młodzież ma możliwość dalszego kształcenia się w uczelniach artystycznych lub innych szkołach wyższych o każdym profilu.

Przechadzając się po kolskiej szkole można obejrzeć wiszące na ścianach plakaty, specyficzną i bardzo ważną formę artystycznego oddziaływania na wyobraźnię widza, będącą skondensowanym połączeniem wyselekcjonowanych i niezwykle świadomie dobranych środków plastycznych połączonych z ogromnym ładunkiem intelektualnym. Widzimy także plansze z opracowaniami architektonicznymi wnętrz i elewacji różnych obiektów, grafikę reklamową i wiele innych przykładów połączenia różnych rozwiązań plastycznych z konkretną funkcją i przeznaczeniem. Widzimy także obrazy i rysunki - rutynowy przegląd semestralny. Ich tematem jest studium martwej natury, postaci i pejzażu. Są one dorobkiem obowiązkowych plenerów, gdzie uczniowie przez wiele godzin próbują stworzyć indywidualną relację malarską ze spotkania z otaczającą nas naturą. Aktywnemu działaniu artystycznemu musi towarzyszyć konkretna, stale pogłębiana wiedza i doświadczenie, których sprawdzenie jedynie w warunkach szkolnych nie zawsze wystarcza. Stąd umożliwienie konfrontacji dorobku uczniów naszej szkoły z pracami kolegów z innych liceów. Szczególną okazją jest twórcza rywalizacja podczas organizowanych corocznie ogólnopolskich plenerów malarskich dla osób wyróżniających się szczególnymi postępami w nauce. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole jest inicjatorem i współorganizatorem tych artystycznych młodzieżowych spotkań. Każdy kolejny plener jest nowym doświadczeniem, a jednocześnie potwierdzeniem starej prawdy, którą zna każdy nauczyciel przedmiotów artystycznych, iż możliwość pracy w zupełnie innych warunkach niż na terenie szkoły, jest kolejnym czynnikiem rozwoju ucznia. Ogólnopolskie plenery w Skokach otoczone są opieką artystyczną pedagogów Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Nawiązanie wszechstronnej współpracy z tą uczelnią pozwala skutecznie i sprawnie realizować te niezwykle ciekawe i płodne artystycznie spotkania. Dorobek twórczy wszystkich uczestników prezentowany jest na corocznych wystawach w gmachu Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole uczestniczy prawie we wszystkich przeglądach, konkursach i plenerach o randze ogólnopolskiej, wojewódzkiej i regionalnej, gdzie jest dostrzegane i nagradzane. Szczególnie ważne dla szkoły są realizacje malarstwa ściennego na terenie miasta Koła i okolic (szpital, szkoły, siedziby organizacji społecznych, kościoły i inne).

Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole uczestniczy od początku swego istnienia w budowaniu dobrych tradycji kulturalnych miasta i całego regionu. Nasze Liceum zaznacza tu stale swoje istnienie, współtworząc aktywnie "oblicze miasta". Miejski Dom Kultury w Kole jest stałym miejscem prezentacji działalności artystycznej szkoły, która funkcjonuje w tym mieście od dwudziestu już lat. Każda kolejna wystawa, zarówno prac uczniów klas młodszych jak i dyplomantów, jest cenną dla środowiska kolskiego możliwością obserwacji tego szczególnego procesu. Dla uczniów i pedagogów naszej szkoły stanowi swoistą formę satysfakcji, jak i poczucia współtworzenia powszechnych wartości humanistycznych. Priorytetem artystycznej edukacji jest stałe uświadamianie uczniowi konieczności pobudzania własnej aktywności, rozumienia jej skutków praktycznych, a także właściwości moralnych. Refleksją musi stać się również przeświadczenie, że "Dom Sztuki" jest wielopokoleniowy. Każdego roku dyplom ukończenia naszej szkoły uzyskuje kilkunastu uczniów. Kilkanaście ludzkich istnień, kilkanaście różnych, niepowtarzalnych osobowości. Od tego momentu zaczynają przygodę ze sztuką już na własną odpowiedzialność. Będą żyli i tworzyli obok nas. Przyglądajmy się im z ogromną życzliwością i nadzieją.

Jacek Wojciechowski
Tekst z okazji XX-lecia Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Kole
Październik 1999

 

Podsumowując w skrócie działalność Zespołu Szkół Plastycznych w Kole w latach 2000-2010 należy zwrócić szczególną uwagę na osiągnięcia artystyczne. Odbywające się od 5 lat przeglądy z rysunku, malarstwa i rzeźby klas trzecich pokazały, iż uczniowie naszej szkoły prezentują dobry poziom artystyczny. Do tej pory w punktacji w makroregionach oraz w całym kraju zajmujemy wysokie pozycje. Odnosimy także sukcesy na plenerach ogólnopolskich i konkursach. Jeśli chodzi o działania zmierzające do poprawy warunków pracy szkoły, to przełomowym wydarzeniem było pozyskanie na nową siedzibę zabytkowego Zespołu Parkowo-Pałacowego w Kościelcu, niedaleko Koła. W obiekcie tym trwają w tej chwili czasochłonne i skomplikowane prace remontowo-adaptacyjne oraz zabezpieczające. 28 czerwca 2010 r. zmarła Pani Krystyna Drążkiewicz (1956-2010), wieloletni Dyrektor Zespołu Szkół Plastycznych w Kole. Jej obowiązki przejął mgr Krzysztof Pawlak, dotychczasowy wicedyrektor. Funkcję wicedyrektora pełni obecnie mgr Agnieszka Arasimowicz. Oboje od wielu lat prowadzą przedmioty artystyczne w naszej szkole.

 

Nauczyciele uczący w Zespole Szkół Plastycznych w Kole w latach 1979 - 2010

Nauczyciele przedmiotów ogólnych:
Maria Andre, Robert Andre, Ewa Bedlechowicz, Katarzyna Brett, Zenon Brzozowski, Dorota Bukowiecka, Renata Borowska, Ryszard Cieślak, ks. Piotr Czopiński, Karina Danielewicz, Lucjan Dzikowski, Grażyna Florczak, ks. Tadeusz Fijałkowski, Patrycja Frontczak, Halina Genda, Krystyna Gołębiowska, Jan Gralak, Jarosław Graczyk, Elżbieta Grzebielucha, Iwona Górecka, Irena Gilicińska, Halina Grabowska, ks.Paweł Gurzawski, Anna Ignaczewska, Henryka Jurkiewicz, Kazimiera Janowska, Jan Jankowski, Tomasz Jagiełło, Zenon Karpiński, Agnieszka Kasprzak, Aleksandra Katkowska, Mariusz Kaszyński, Violetta Kaszyńska, Michał Kaźmierczak, Iwona Klepczarek, Andrzej Knop, Lucyna Knop, Aleksander Koligot, Krzysztof Konieczny, ks. Jacek Kopczyński, Jacek Kołuda, Roman Kozłowski, Dariusz Kupiński, Agnieszka Małecka, Teresa Marko, Elżbieta Mazurek, Alfred Michalczyk, Janusz Miłowski, Andrzej Mroczkowski, Józef Mujta, Bożena Nowacka, Janina Okuniewska, Ryszard Pecelerowicz, Katarzyna Piwowarczyk, Jadwiga Popowska, Janusz Puźniak, Tomasz Radys, Janina Saloni, Henryk Sikora, Zuzanna Skurzyńska, Marzanna Sławińska, Iwona Smolarkiewicz, Marzena Snioszek, Józef Sobczak, Krzysztof Sobótka, Ewa Stempińska, Anna Szelągowska, Elżbieta Tańska, Stanisław Tomczyk, Artur Ujazdowski, Przemysław Walerjan, Sebastian Wargacki, Jarosław Szumowski, ks. Marek Wiśniewski, Kinga Wiśniewska, Beata Wojtasik, ks. Piotr Wypych, Joanna Zarębska, Jerzy Ziętek

Nauczyciele przedmiotów artystycznych i zawodowych:
Roman Aniszewski, Jarosław Ancuta, Agnieszka Arasimowicz, Wojciech Bukowiecki, Jolanta Burzyńska, Zenon Burzyński, Jacek Chodorowski, Mirosława Dimitrow, Giotto Dimitrow, Krystyna Drążkiewicz, Danuta Drzewiecka, Henryk Drzewiecki, Marian Fiszer, Maciej Frydrysiak, Ryszard Grzybowski, Marek Haładuda, Alicja Jackowska, Sławomir Janasik, Ewelina Jasińska, Aleksandra Kacprzak, Andrzej Kacprzak, Eugeniusz Kaczorowski, Jacek Kołuda, Jerzy Koziarski, Henryk Kukuła, Ewa Kruk, Stanisława Michalska, Janusz Oblizajek, Jerzy Oblizajek, Bolesław Okuniewski, Krzysztof Pawlak, Jakub Radoszewski, Stanisław Serwiński, Tomasz Sikora, Elżbieta Sobczak, Jan Szafran, Marek Szafrański, Małgorzata Szuman- Gorczyca, Dariusz Walczak, Anna Wiatrowska, Adam Wilk, Jacek Wojciechowski, Henryka Zjawińska.